Taniec brzucha w Poznaniu czyli Akademia Artystyczna BLANCARI

Jak obiecałam - pora przyznać się, jakie były konsekwencje odkrycia talentów organizacyjnych.

W takim razie ogłaszam wszem i wobec, że właśnie powstała:




Akademia Artystyczna BLANCARI rozpoczęła swoją działalność od tego co jest mi bardzo bliskie czyli od warsztatów i kursów tańca brzucha. Kursy regularne poprowadzą Donya i Dalia - dwie tancerki, które bardzo cenię i cieszę się niesamowicie na współpracę.

Skupiam się ostatnio na zorganizowaniu pewnej linii warsztatowej - tak, aby dziewczyny w Poznaniu miały łatwy dostęp do wielu różnych instruktorek, które chętnie dzielą się wiedzą. Stąd pewnie preferować będę warsztaty techniczne, które łączą wiedzę taneczną z teoretyczną. Zdecydowanie w ostatnim czasie brakowało takiego czegoś w Poznaniu, poza kilkoma warsztatami.
Myślę, że ponowna obecność Donyi, jej uczennicy Dalii i zapraszanych instruktorek wiele tu zmieni.

W każdym razie - zarówno tych co jeszcze nie tańczyli, jak i zapalone tancerki zapraszam na różne zajęcia: info na stronie Akademii w zakładkach Kursy i Warsztaty:
http://akademia-blancari.blogspot.com/

A co potem?

Oj dużo niespodzianek!

3 października show z udziałem warszawskiej rewii ZAHRA.
A potem warsztaty również z innych gatunków tańca.

Info niebawem, a na razie zapraszam do odwiedzenia strony Akademii.

Znów kulinaria...

Wczoraj się nie udało, ale dziś znów poszalałam w kuchni z wielką radością i pasją.
Na obiad: tołpyga smażona w ziołach, ziemniaki i dwie surówki: z kwaszonej kapusty chrzanowej (plus marchewka, jabłko, cebula, cukier, pieprz i oliwa) oraz marynowanych buraczków z czosnkiem i kapką musztardy.

A na deser... upiekłam przepyszniutkie szneki czyli drożdżówki. Skorzystałam z TEGO przepisu i polecam gorąco. Ciasto fantastyczne. Ja zrobiłam z dżemem truskawkowym i z czarnej porzeczki. I zamiast lukru posypałam kruszonką, której mały zapas odkopałam w zamarażarce.

Rodzina wniebowzięta... więc ja również.

Ponadto zabrałam się wreszcie za robienie pudełka z papierowej wikliny, wg rad znalezionych na Szuwarkowym zaciszu. Nie skończę dziś, bo klej "wyszedł", ale niebawem się pochwalę. Pudełko ma być na płyty DVD z gazet, bo się plączą bez sensu pod telewizorem.

Ale jak będzie gotowe to się pochwalę.

Kulinarny dzień

Po długim okresie, kiedy nie mogłam sobie nic upichcić, udało mi się ponownie przejąć dowodzenie w kuchni.
Przygotowanie piątkowego obiadu to pryszcz i sama radość. Tak więc z rozpędu zaserwowałam rodzince postny zestaw: zupa "Spacer po rynku" i jabłka w cieście. Zupa moja ulubiona, bez mięsa, bez kości, same warzywka - aż słodka. I za każdym razem ma inny skład. Podstawą jest oczywiście pokrojona włoszczyzna i ziemniaki, a dziś dorzuciłam trochę fasolki zielonej, kilka brukselek i plasterki pieczarek.Pod koniec gotowania dorzuciłam kilka krążków czerwonej papryki dla koloru. Zaprawiona już na talerzu słodką śmietanka. Mniam. Potem jabłka w cieście, czyli plasterki jabłek w naleśnikowym cieście. No i na koniec młoda kukurydza gotowana na parze.

Słodko było bardzo :D

Rozpędziłam się tak, że dorobiłam kolejną porcję ogórków meksykańskich - teraz się macerują w zalewie z octu i cukru, chili i czosnku.

I jeszcze upiekłam chleb cebulowy, bo dawno nie piekłam chleba. Zapału mam, żeby zrobić jeszcze masło, ale coś czuję, że mnie rodzinka na kopie wyniesie, jeśli teraz uruchomię mikser :D

No nic, weekend przede mną to sobie jeszcze poszaleję. Strasznie tęsknię za normalnymi obiadami.

A'kai Silk - spełnione marzenie...

Długo nie pisałam... bo dużo i szybko się zmieniało i wciąż zmienia. Na lepsze - mam nadzieję.

W skrócie o poprzednich akcjach - akcje dla Bożenki doszły do skutku, zebraliśmy jakąś tam sumkę i niedługo Bożenka będzie miała pompę. Może nie tę najdroższą i najbardziej wypasioną (chyba ze znajdzie się jeszcze jakiś sponsor), ale całkiem przyzwoitą.

Tymczasem okazało się, że jest Ci ze mnie całkiem niezły organizator i w tym kierunku powędrowała moja przyszłość. O szczegółach niebawem, jak skończę stronę internetową.

O tym, że wszystko ma się ku lepszemu świadczą różne drobne "fuksy" - np udało mi sie kupić wymarzony woal jedwabny do tańca. Wymarzony bo: od wymarzonej artystki Jesennii z Hawajów, w wymarzonych kolorach i w bardzo dobrej cenie.
Wygląda podobnie do tego (podobnie, bo jednak każda sztuka trochę się różni)




A'kai Silks - A'kai to słowo pochodzące z Hawajów, gdzie żyje i pracuje Jesennia. Oznacza "przy oceanie", " nad oceanem". I takie są jej jedwabie - pełne kolorów wziętych z cudownych wysp - błękitu morza i nieba, barw tęczy, ptaków, motyli, zwierząt, kwiatów. Zresztą sami zobaczcie TUTAJ

Prawda, że cudne?